معرفی رشته مهندسی فضای سبز، مقطع کارشناسی ارشد

رشته کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز

مهندسی فضای سبز آمیخته ای از علم، هنر، تجربه و مهارت است که به کارگیری آن باعث ایجاد موازنه بین محیط ‌زیست و نیازمندی‌های انسان می شود. رشته ی مهندسی فضای سبز یک حرفه‌ی تخصصی میان رشته ای در بین دیگر علوم کاربردی مرتبط نظیر معماری، معماری منظر و باغبانی شهری بوده که در طراحی، برنامه ریزی و مدیریت مناظر و فضاهای سبز مورد نیاز شهری و برون‌شهری به کار می رود. یک مهندس فضای سبز در جهت برنامه ریزی، طراحی، اجرا و مدیریت پایدار منظر (فضاهای سبز و باز) گام بر می دارد. همچنین ساماندهی و آرایش عناصر گیاهی و منابع را برای استفاده مطلوب تر، آسایش و زیبایی به صورت صحیح برای یک منظر اکولوژیک و یا یک فضای جذاب، پسندیده و کارآمد تدارک می بیند.

یکی از شاخص های ارتقای کیفی هر یک از رشته های مرتبط با علوم تجربی و کاربردی، نگرش تخصصی و به عبارتی نگاه دقیق تر به اجزاء ایجاد کننده آن فرآيند علمی است. از اهرم‌های ارتقای شاخص‌های کیفی محیط های شهری، برون شهری و صنعتی، زیباسازی و بهره‌گیری از فضاهای سبز می باشد. بنابراین نگرشی دقیق تر برای شناسایی مؤلفه‌های فضاهای سبز با حداکثر تطابق علمی و تجربی با شرایط اقلیمی منطقه، راندمان اکولوژیکی گیاهان انتخاب شده و شاخص‌های اقتصادی در احداث و نگهداری آن ضروری است. به همین دلیل پس از ایجاد زیرساخت‌های حرفه‌ای دانش مهندسی فضای سبز در دوره کارشناسی، لازم است به دنبال قوام بخشیدن به تفکر و نگرش این دانش و به دنبال آن افزایش توان پژوهشی، تجزیه و تحلیل، ارزیابی، برنامه ریزی و طراحی تخصصی تر برای فضاهای مذکور بود. لذا راه اندازی دوره کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز در راستای نگرش تخصصی تر به فضاهای سبز به عنوان مهم‌ترین بخش حیاتی در فضاهای شهری، برون شهری و صنعتی، از مهم‌ترین اهداف این رشته‌ی نسبتا نوپاست.

هدف دیگر از برگزاری این دوره، تربیت متخصصینی است که با شناخت صحیح از محیط‌های شهری، برون شهری و صنعتی، عوامل نامطلوب بر آن از جمله آلودگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی را مد‌نظر قرار داده و با شاخص های زیبایی شناسی محیطی، در بستری از اصول طراحی فضاهای شهری و برون شهری به صورت کاملا حرفه ای به پیرایش فضاهای سبز و مناظر بپردازند تا ضمن افزایش سطح زیبایی شهرها (پارک ها، میادین، بلوار ها و ...)، محوطه‌های روستایی، محوطه‌های ویژه شهری ( بیمارستان‌ها، مؤسسات آموزشی ادارات، مجتمع های مسکونی، و مناطق صنعتی و...) و ارتقای کیفی و کمی سرانه فضای سبز شهری، برون شهری و صنعتی در کمک به پالایش و تلطیف هوا و کاهش گرمای فزاینده محیط حرکت نمایند. در این خصوص تحلیل و برنامه ریزی نظام های احداث و نگهداری فضاهای مذکور با رعایت کاهش هزینه ها و تدوین شاخص‌های ارزیابی در کنترل سیستم‌های اجرایی کشور از دیگر اهداف مطرح در این دوره آموزشی می باشد.